Het is 25 maart 1987 wanneer ik op een mooie woensdagmiddag in het VU Ziekenhuis te Amsterdam ter wereld kom. Mijn jeugd heb ik niet in de drukke hoofdstad van ons land genoten, maar in het kleine vissersdorpje Volendam. Samen met mijn ouders(Jeroen en Ria) en broer (Peter) ben ik daar vanaf mijn geboorte woonachtig.
Met een voetballende vader en een tennissende moeder kroop het sportbloed al op jonge leeftijd waar het niet gaan kon. Op mijn vijfde jaar ben ik zowel lid geworden van de plaatselijke voetbalclub, RKAV Volendam, als de plaatselijke tennisvereniging, TV Dijkzicht. Het beoefenen van deze sporten bleek in mijn vroege tienerjaren goed te combineren. Toch wist ik dat er vroeg of laat een keuze gemaakt zou moeten worden. Na enkele stevige discussies met mijn ouders viel mijn keuze uiteindelijk op voetbal.
Mijn eerste jaar bij RKAV Volendam was ik een enthousiast voetballertje die overal op het veld te vinden was en graag een doelpuntje meepikte. Toch wilde ik het jaar daarop graag, net als mijn vader, op doel staan. Tot op de dag van vandaag heb ik geen moment spijt gehad van die beslissing.
In de jeugd van RKAV Volendam is het niet altijd van een leien dakje gegaan. Ik was vroeger een klein mannetje, kon vaak niet bij voorzetten en miste kracht bij het schieten. Het was ook niet gek dat trainers vaak twijfelden of ze me lieten overgaan naar het volgende jaar. Regelmatig werd er een concurrent aangetrokken, maar dat deed me weinig. Ik bleef in mezelf geloven en dat begon zich langzamerhand uit te betalen.
Na een groeispurt maakte ik de overstap van de amateurs naar de profafdeling van Volendam. Bij FC Volendam kwam ik met keeperstrainers te werken als Fred Elfring, Casper Smit, Jan Willem van Ede, Edwin Zoetebier en inmiddels met Dennis Nederlof. In het jaar onder trainer Peter van Ingen (FC Volendam A2) maakte ik een sterke ontwikkeling door.
Met dat elftal promoveerden we naar de Eerste Divisie. Na dit goede seizoen werd ik beloond met een plek in de A1 waarmee we in het seizoen 2006-2007 in de Landelijke Eredivisie uitkwamen.
We speelden in een competitie tegen onder andere Ajax, Feyenoord, PSV waar destijds jongens speelden als Royston Drenthe (Real Madrid), Eljero Elia (HSV), Evander Sno (Bristol City), Gregory van der Wiel (Ajax) en vele andere spelers die inmiddels zijn doorgebroken in het profvoetbal. We kenden een moeilijk jaar, maar desondanks wisten we ons via de nacompetitie te handhaven. Dit werd gevierd als een kampioenschap. Tijdens dit seizoen werd ik voor het eerst betrokken bij het eerste elftal van FC Volendam. Ik zat zelfs op de bank tijdens de gewonnen bekerwedstrijd tegen BV Veendam.
De volgende stap was Jong Volendam. Vanwege blessures en een roulatiesysteem kwam ik niet wekelijks aan spelen toe. Toch stond ik niet stil in mijn ontwikkeling en werd ik steeds vaker bij het eerste elftal van Stanley Menzo betrokken. Mede door blessures van mijn toenmalige collega’s Raymond Homoet en Paul Kok werd ik op het einde van het seizoen 2007-2008 tweede keeper achter Jeroen Verhoeven. Hierdoor maakte ik het kampioenschap van dichtbij mee. Een schitterende ervaring voor een jonge jongen natuurlijk!
Na het kampioenschap sprak FC Volendam vertrouwen in mij uit door het aanbieden van een contract. Ik werd definitief lid van het eerste elftal dat in 2008-2009 uitkwam in de Eredivisie. Helaas moest ik na het tekenen van het contract toch even pas op de plaats maken. De club achtte mij nog niet rijp genoeg om in de Eredivisie als stand-in van Jeroen Verhoeven te fungeren. Trainer Frans Adelaar zocht naar een doelman met meer ervaring en trok Harmen Kuperus aan als tweede keeper. Slechts één keer zat ik bij de wedstrijdselectie, de uitwedstrijd bij NAC Breda. Na een zenuwslopende laatste speeldag degradeerde wij uit de Eredivisie.
Kort voor het einde van het seizoen had Manager Voetbalzaken Peter Wijker mij te kennen gegeven dat FC Volendam toekomst in mij zag en graag met me door wilde. Ik zou in eerste instantie de functie van tweede keeper gaan vervullen achter Jeroen Verhoeven. In zijn schaduw zou ik mij kunnen doorontwikkelen. Hier kon ik mij volledig in vinden en ik verlengde mijn contract bij Het Andere Oranje met twee jaar tot 2011.
De voorbereiding op het seizoen 2009-2010 is nog maar net begonnen als Ajax zich meldt voor Jeroen Verhoeven. Hij vertrekt naar de club uit Amsterdam en Theo Zwarthoed wordt aangetrokken als nieuwe eerste keeper. Door een blessure van Theo Zwarthoed maak ik eerder dan verwacht op 20 november 2009 mijn debuut voor FC Volendam in de thuiswedstrijd tegen Helmond Sport. Ondanks de 1-2 nederlaag word ik uitgeroepen tot ‘Man of the Match’.
Het is nog maar het begin van mijn, nog prille, carrière als profvoetballer. Ik ga mijn uiterste best doen om in voetsporen te treden van mijn vaders ome Jan, die behalve bij FC Volendam ook ooit het doel van Anderlecht en het Nederlands Elftal verdedigde.
Hightlights:
Compilate Robbin Ruiter
